TESTIGU OBABAKO

Nazkatu zirenez bakardadean gauzak konpartitzeaz,

kolokatu zirenez antigoaleko liburuen esentziekin,

metaforen eta konparizioen zurruntasunaz,
klasikoen klasikotasunaz ...
Igandeko hamabitako kanpaien ereserkiaz
Obaba abandonatu zuten maisuen madarikazioen konpainian.

Eta atez ate, tinbrez tinbre, egunonez egunon,
erromesaldian literaturaren testigu
Jehovari konpetentzia eginez, Jainkoaren literaltasuna errebeindikatuz.
Baina jainkotasunak gehiegizko omen ziren,
hodei gaineko harrizko gazteluak
hondartzako hareazko gazteluak baino ahulagoak zirela.
Jainkoaren Hiria lurrean zegoela ...

Ze Jainko eta ze hostia! Guk literatura nahi dugu!
Bere elitismoaz nazkatuta amateur egin!
Zaldunak eta damak eta dragoiak eta magoak ... zahar kiratseko liburutegietatik
kanuto aromazko lokaletara eraman (pasatu gabe).
Lasai Peter; Kerouac eta Shakespeare, Homero eta Kirmen,
Dicken eta Beñat Etxepare, Valle-Inclán eta Victor Hugo
mahai berean Venetoko ardo gorria edanez ipiniko ditugu.
Eta mozkortu! Guk dakigun moduan,
mozkorrak baitira amateur beraien elitismoan. Martinek esana, Amen.

Ikatzen edo Info7ko estudioetan, tokiak berdin du!
Literatura kalean dago! Eta testigua airean Obabako mendietatik haratago
kanpamendu basea altxa dute tontorrera igotzeko asmoz.
Baina zeren tontorra? Irratiko antenarena noski!
Bi ostegunetan behin tontorrera igotzeko zina egin dute
Peter eta Martinek. Eta tontorrera igotzeko sherpak.
Literatura mozkortzeko bere izate umanoena erakus diezagun.